Recensie: Levensbloed

Titel: Levensbloed
Auteur: Gena Showalter
Uitgeverij: Harper Collins
ISBN: 9789402724707
Aantal bladzijdes: 445
Verschijningsdatum: augustus 2017

Flaptekst
Je eerste leven is nog maar het begin… Na je dood kies je voor Myriad of Troika, twee rijken die in eeuwige strijd met elkaar verwikkeld zijn.

Myriad en Troika hebben om Tenley gevochten vanwege de bijzondere kracht die ze bezit. Beide rijken zijn ervan overtuigd dat degene die haar ziel wint meer macht zal krijgen. Met haar laatste adem heeft Tenley uiteindelijk gekozen voor Troika, het rijk van licht en liefde. Dat heeft echter grote consequenties. Niet alleen verkeert ze nog steeds in gevaar, maar ook staat ze nu lijnrecht tegenover Killian, de jongen die bij Myriad hoort en die ze maar niet kan vergeten. Ondertussen dreigt Killian zijn eeuwige leven te verliezen. Hij heeft nog maar één kans op redding: Tenley verslaan in een spel dat zij nog nooit gespeeld heeft…

Mijn mening
Toen ik een tijdje geleden Eerste Leven van Gena Showalter las, was ik helemaal enthousiast. Het verrassende thema, namelijk het leven na de dood, en de wereld gecreëerd door Gena Showalter hielden me in de greep. Die waanzinnige cliffhanger aan het einde van het boek deed me verlangen naar het tweede deel. Daarom was ik ook ontzettend blij toen het vervolg Levensbloed eindelijk verscheen.

Het verhaal begint waar het vorige boek is geëindigd. Dat zorgde ervoor dat ik weer direct in het verhaal zat en niet eerst even in het verhaal hoefde te komen. Nu het eerste leven van Tenley is afgelopen, moet ze beginnen aan haar eeuwige leven in Troika. Dat is een van de grootste verschillen met het eerste boek. Terwijl in Eerste Leven de gebeurtenissen op aarde plaatsvinden, vindt het grootste gedeelte van de gebeurtenissen in Levensbloed plaats in Troika. Het was geweldig om te lezen hoe het leven in Troika eraan toeging. De fijne schrijfstijl en mooie beschrijvingen van Gena Showalter zorgden ervoor dat het leek alsof ik me ook in Troika bevond en alles helder voor me kon zien.

De ontwikkeling van Tenley was heel mooi om te lezen. In het vorige deel was Tenley een beschadigd meisje dat helemaal verscheurd is door pijn en verdriet en alles wat haar is overkomen. Zoals Gena Showalter in het boek het zo mooi beschreef: “Een meisje zonder houvast of doel”. In dit deel is ze veel volwassener en sterker geworden en krijgt ze een doel in het leven. Op sommige vlakken is Tenley wel hetzelfde gebleven. Ze heeft nog steeds een vreemde obsessie voor cijfers en verzint nog steeds spontaan gedichten. Die gedichten lees ik keer op keer, gewoonweg omdat ze zo mooi zijn.

De rol van belangrijk personage uit het vorige deel is in dit deel helaas heel erg beperkt. Degenen die het Eerste Leven hebben gelezen, kunnen zeker raden over wie ik het nu heb. Om dat gemis een beetje goed te maken heeft Gena Showalter een aantal nieuwe personages geïntroduceerd. Het gedrag van sommige nieuwe personages zorgde ervoor dat ik me in het begin best aan hen ergerde. Maar naarmate ik verder las, had ik meer begrip voor deze personages. De plottwisten tegen het einde van het boek lieten me daarom ook helemaal sprakeloos achter.

Soms lees ik trilogieën en dan worstel ik met moeite door het tweede deel heen. Dit had ik totaal niet bij Levensbloed. Integendeel, dit deel heeft naar mijn mening het eerste deel helemaal overtroffen. Terwijl ik bij Eerste Leven het boek nog makkelijk kon wegleggen, had ik dat absoluut niet bij Levensbloed. Het hield mijn aandacht van het begin af aan vast en weigerde het los te laten.

De conclusie is dus dat dit boek de 5 sterren dubbel en dwars heeft verdiend! Ik kan niet wachten tot het laatste deel in deze trilogie is verschenen!

Dit boek heb ik als recensie-exemplaar gekregen. Dat heeft mijn mening echter niet beïnvloed.